متن ترانه – اجرای جلال تاج اصفهانی
دل در آتش غم رُخت تا که خانه کرد، دیده سیل خون، به دامنم بس روانه کرد
آفتاب عمر من فرو رفت و ماهم از افق چرا سر برون نکرد
هیچ صبح دم نشد فلک، چون شفق زخون، دل مرا لاله گون نکرد
ز روی مَهت جانا پرده بر گشا، در آسمان مه را منفعل نما
به ماه رویت سوگند، که دل به مهرت پایبند، به طره ات جان پیوند
قسم به زند و پازند، به جانم آتش افکند، خراب رویت یک چند
بیا نگارا جمال خود بنما، ز رنگ و بویت خجل نما گل را
رو در طرف چمن، بین بنشسته چو من، دل خون بس ز غم یاری غنچه دهن
گل درخشنده، چهره تابنده، غنچه در خنده، بلبل نعره زنان
هر که جوینده، باشد یابنده، دل دارد زنده، بس کن آه و فغان
ز جور مه رویان شکوه گر سازی، به شش در محنت مهره اندازی
همچون سالک دست خود بازی، همچون سالک دست خود بازی
نشانه ها:
ترانه سرا: حسن صدر سالک
ترانه خوان: جلال تاج اصفهانی
ترانه ساز: عبدالحسین برازنده
دستگاه: ابو عطا
